Warszawa, 25 października 1949 r. Członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, mgr Irena Skonieczna, przesłuchała niżej wymienioną w charakterze świadka, bez przysięgi. Po uprzedzeniu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, świadek zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Marianna Gadomska |
| Data i miejsce urodzenia | 28 listopada 1905 r., Michnów, pow. Kielce |
| Imiona rodziców | Adam i Karolina z d. Cisek |
| Zawód ojca | rolnik |
| Przynależność państwowa i narodowość | polska |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Wykształcenie | 3 klasy szkoły powszechnej |
| Zawód | przy mężu |
| Miejsce zamieszkania | Warszawa, ul. Tamka 45B m. 6 |
| Karalność | niekarana |
Wybuch powstania warszawskiego zastał mnie w domu przy ul. Tamka 45B. Do 6 września 1944 roku teren nasz był zajęty przez powstańców. Niemcy ostrzeliwali często naszą ulicę z ciężkiej broni i z samolotów. Najbliższe oddziały niemieckie znajdowały się na terenie uniwersytetu przy Krakowskim Przedmieściu. Stąd właśnie był ostrzał.
6 września rano, około 10.00, teren całego Powiśla, a więc i naszą ulicę, zaczęły zajmować oddziały Niemców. Weszli do naszego domu i domów sąsiednich przy ul. Tamka, a więc nr 45 i 45A i kazali wszystkim wychodzić na ulicę. Pozwalali wziąć ze sobą, co kto chciał. Przy wyjściu z piwnic żołnierze niemieccy zabierali zegarki, pierścionki i inne kosztowności. Przez przejście wybite w ogrodzeniu domu nr 46 przy ul. Tamka dostaliśmy się na teren uniwersytetu. Tutaj bez żywności przebywaliśmy do godz. 12.00 w nocy. Następnie pod eskortą niemiecką przeszliśmy placem Piłsudskiego, Wierzbową i dalej do kościoła św. Stanisława przy ul. Wolskiej.
Rano zostaliśmy z Dworca Zachodniego przewiezieni – osobno kobiety, osobno mężczyźni – do obozu przejściowego w Pruszkowie.
Na tym protokół zakończono i odczytano.