1. Dane osobiste:
Plutonowy Rafał Wulc, 45 lat, urzędnik [nieczytelne], żonaty.
2. Data i okoliczności zaaresztowania:
Jako referent bezpieczeństwa Starostwa Grodzkiego w Wilnie zostałem aresztowany przez NKWD w Wilnie 28 września 1939 r. (ukrywałem się, gdyż miałem uciec z Wilna; w czasie ucieczki poznał mnie milicjant Żyd i odstawił do NKWD). Oskarżono mnie o „przeciwdziałanie ruchowi rewolucyjnemu narodów Zachodniej Białorusi”
3. Nazwa obozu, więzienia lub miejsca przymusowych prac:
Do 14 października siedziałem w więzieniu na Łukiszkach w Wilnie. Następnie razem z innymi zostałem przewieziony do więzienia w Białymstoku, a 1 listopada przewieziono nas do więzienia w Starej Wilejce. 28 marca 1940 r. przewieziono mnie ze Starej Wilejki do więzienia (Cyganka) w Mińsku. 23 lipca 1940 r. ogłoszono mi orzeczenie osobogo sowieszczenija skazujące mnie w drodze administracyjnej na pięć lat łagru. 28 lipca wysłano mnie transportem do Komi ASRR. 20 sierpnia jako śmiertelnie chory zostałem zdjęty z wagonu w Uchcie-Czibiu. 18 marca 1941 r. zostałem przewieziony do 9. kolumny w Czyniu[?]-Worik [Czinjaworyk] (przez cały czas byłem w łagrach Siewżeldorłagu). 8 maja przewieziony do kolumny 7. w Ropczy; 12 maja wysłany do 7. kolumny w Timanskij Rozjezd; 2 lipca przewieziony z Timańskiego Rozjezdu z powrotem na 7. kolumnę w Ropczy. 24 lipca przewieziony na 12. kolumnę; 13 sierpnia przewieziony z 12. kolumny na 3. w Rakpasie; 24 sierpnia wywieziony z 3. kolumny do 1. w Kniaźpohoście; 5 września 1941 r. zwolniony z łagru z przymusem wyjazdu i osiedlenia się w Czuwaszskoj SRR, kalininskij rajon.
Na punkty 4., 5., 6., 7. i po części 8. kwestionariusza nie czuję się obecnie w możności odpowiedzieć, gdyż będą one przedmiotem specjalnej książki, którą napiszę i wydam dopiero po ukończeniu wojny. O ile chodzi o punkt 8., to w Uchcie byłem razem z lekarzem, dr. Sirotą z Białegostoku. Umówiliśmy się, że on będzie prowadził listę zmarłych w łagrze i w szpitalu. On powinien taką listę posiadać. Niedawno dowiedziałem się, że dr. Sirotę widziano w Teheranie.
9. Czy i jaka była łączność z krajem i rodzinami?:
Pierwszą wiadomość telegraficzną od chwili aresztowania otrzymałem w Uchcie-Czibiu we wrześniu 1940 r., tj. akurat w rok po aresztowaniu. W ciągu roku siedzenia w łagrze otrzymałem, a właściwie doręczono mi, z domu cztery listy i jedną paczkę żywnościową, w której brakowało 70 proc. rzeczy.
10. Kiedy został zwolniony i w jaki sposób dostał się do armii?:
Do armii zapisałem się od razu po zwolnieniu z łagru, ale gdy jechaliśmy do Buzułuku z Kujbyszewa odesłano nasz transport do nowo mającej powstać 9 Dywizji za Taszkentem. Dywizja wówczas nie powstała i trafiłem do kołchozów w południowym Uzbekistanie. Dopiero w pięć miesięcy później zaczęto rzeczywiście tworzyć 9 Dywizję, zapisałem się i zostałem przyjęty do niej w Marg’ilonie (Dolina Fergańska, Azja Środkowa) 20 marca 1942 r., a 24 marca w nocy wyjechałem razem z 9 Dywizją z ZSRR.