Wincenty Widowski, rocznik 1889, policjant, żonaty.
Do wybuchu wojny 1939 r. pełniłem służbę w policji na posterunku w Borsukach, pow. krzemieniecki, gdzie po wybuchu wojny pozostałem do 15 marca 1940 r. W tym dniu zostałem aresztowany przez władze sowieckie i osadzony w więzieniu w Tarnopolu, gdzie przebywałem do sierpnia 1940 r.
W czasie badania w więzieniu zarzucano mi tępienie partii komunistycznej Zachodniej Ukrainy, przeto grożono mi karą śmierci oraz zapewniano mnie, bym nie marzył o powstaniu Polski.
W więzieniu w Tarnopolu wyżywienie, pomoc lekarska i higiena były dostateczne. W sierpniu 1940 r. wywieziono mnie do więzienia w Kirowogradzie, obłast kijowska, gdzie 18 czerwca 1941 r. zostałem osądzony na osiem lat więzienia. W tym więzieniu wyżywienie, pomoc lekarska i higiena były dostateczne.
28 czerwca 1941 r. zostałem wywieziony do więzienia w Kazachstanie, w miejscowości Ust-Kamieńgorsk [Ust-Kamienogorsk]. W więzieniu tym wyżywienie i pomoc lekarska były niedostateczne. W więzieniu w Ust-Kamien[o]gorsku zmarł prok. Szafran i st. przod. Dzikowski (imion ich nie pamiętam).
24 stycznia 1942 r. zostałem zwolniony z więzienia. Udałem się do Ługowoj[e] i tam 9 lutego 1942 r. wstąpiłem do armii polskiej, 10 Dywizja Piechoty.
Łączności z krajem przez cały czas pobytu w więzieniu nie miałem żadnej.
8 marca 1943 r.