Warszawa, 8 lutego 1950 r. Aplikantka sądowa Irena Skonieczna, działając jako członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, przesłuchała niżej wymienioną osobę, która zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Julianna Stolarska z d. Raźna |
| Data i miejsce urodzenia | 18 marca 1891 r., Chrośla, woj. Warszawa |
| Imiona rodziców | Jan i Marianna z d. Pustoły |
| Zawód ojca | robotnik |
| Przynależność państwowa i narodowość | polska |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Wykształcenie | analfabetka |
| Zajęcie | przy mężu |
| Miejsce zamieszkania | Warszawa, ul. Mazowiecka 4 m. 32 |
| Karalność | niekarana |
Wybuch powstania warszawskiego zastał mnie w domu przy ul. Mazowieckiej 4. Do 8 czy 10 września 1944 roku, daty dokładnie już nie pamiętam, przebywałam w piwnicach domu nr 10 przy ul. Mazowieckiej. Dnia tego Niemcy zajęli nasz dom i kazali wszystkim wyjść z piwnicy. Zostaliśmy poprowadzeni ul. Traugutta przez ogród, a następnie jakimiś ulicami, dziś już nie pamiętam którymi, na plac Żelaznej Bramy, ul. Chłodną, Wolską do kościoła św. Stanisława czy Wojciecha na Woli. W kościele przenocowaliśmy, a następnie zostaliśmy przewiezieni z Dworca Zachodniego do obozu w Pruszkowie.
O żadnych zbrodniach na naszym terenie nie słyszałam. W ogródku naszej posesji, to jest numeru 4 przy Mazowieckiej, były mogiły, ale jak ja się orientuję, pochowani tam byli ci, którzy zostali zabici w czasie działań powstańczych.
Na tym protokół zakończono i odczytano.