Dnia 16 listopada 1948 r., Sąd Grodzki w Zwoleniu.
Sprawa z rekwizycji Komisji [Badania] Zbrodni Niemieckiej w Radomiu.
Obecni: sędzia Ławicki, protokolant Urbanek
Na posiedzenie stawili się świadkowie. [Zostali] upomniani i zaprzysiężeni.
[Świadek:]
| Imię i nazwisko | Agata Bakalarz |
| Wiek | 48 lat |
| Imię ojca | Wiktor |
Zeznaje:
12 września 1943 r. przyszło do mnie do domu czterech Niemców w cywilnych ubraniach i zapytali po polsku, czyśmy oddali kontyngent. Trochę nas przy tej okazji w mieszkaniu potłukli. Potem mego męża Stanisława i teścia Antoniego wyprowadzili z mieszkania na podwórze. Teścia zastrzelili przy płocie, a męża, który zdołał uciec, dopędzili w lesie i tam też go zabili. Potem wrócili do mieszkania i znów zapytali mnie po polsku, czy wiem, za co giniemy. Następnie wyprowadzili mnie i moją córkę Irenę z mieszkania. Zaraz za drzwiami jeden z Niemców strzelił do mnie z tyłu w szyję. Upadłam na ziemię, straciłam przytomność. Kiedy ją odzyskałam i podniosłam się z ziemi, zobaczyłam trupa mojej córki tuż przy mnie. Jej zwłoki zaciągnęłam do sieni. W mieszkaniu zaś leżał trup mej teściowej Marianny. Córka i teściowa miały postrzelone głowy.
Dlaczego rodzinę moją Niemcy wymordowali, nie wiem. Ludzie mówią, że stało się to za przyczyną Jungów, właścicieli młyna w Janowicach. Ile w tym prawdy jest, nie wiem.